'Biegi przełajowe są mocnym bodźcem siłowym w przygotowaniach do sezonu stadionowego.' – Daniel Kryzel

Choć od Mistrzostw Europy w Biegach Przełajowych minęło już sporo czasu, powoli rozkręca się już sezon zmagań halowych lekkoatletów, wracamy jeszcze do grudniowych wydarzeń w Irlandii. Zawody tej rangi zorganizowano po raz 27., w Dublinie po raz drugi (po raz pierwszy w 2009 roku). Seniorzy rywalizowali na 10 000 m (mężczyźni) i 8000 m (kobiety), młodzieżowcy na 8000 m (mężczyźni) i 6000 m (kobiety), a juniorzy na 6000 m (mężczyźni) i 4000 m (kobiety). W reprezentacji Polski znalazł się Daniel Kryzel z ULKS Talex Borzytuchom, na co dzień mieszkający w Gdańsku.

Jak sam przyznaje całe życie krąży obecnie wokół sportu i biegania. Treningi łączy ze studiami Akademii Wychowania Fizycznego oraz pracą jako doradca klienta w Sklepie Biegacza w Gdańsku.

Przepustkę do startu wywalczył podczas mistrzostw Polski, które odbyły się w Tomaszowie Lubelskim pod koniec listopada ubiegłego roku. W łączonym biegu seniorów i młodzieżowców zajął 5 miejsce OPEN , zdobywając srebrny medal w gronie młodzieżowców. Dotychczas wywalczył cztery medale Mistrzostw Polski na dystansach od 2 do 8km. Z Danielem rozmawiamy m.in. o minionych zawodach a także biegowych początkach.

Mistrzostwa Europy w Biegach Przełajowych
Fot. archiwum Daniela

Za Tobą start w Mistrzostwach Europy w Biegach Przełajowych. To były Twoje pierwsze zawody tej rangi?

Daniel: Mistrzostwa Europy były moją drugą i zarazem największa imprezą międzynarodową. Wcześniej, a dokładnie w 2018 roku brałem udział w czwór meczu reprezentacyjnym w którym oprócz Polski brały udział jeszcze 4 reprezentacje: Czechy, Słoweńcy, Słowacy oraz Węgrzy. Jednak Mistrzostwa Europy w Biegach Przełajowych były najbardziej prestiżową impreza w której miałem dotychczas przyjemność rywalizować.

Zaskoczyła czymś Ciebie atmosfera wydarzenia?

Daniel: Najbardziej zaskoczyła mnie rola kibiców na tym wydarzeniu. Pierwszy raz miałem przyjemność startować przed tak dużą publicznością. Na trasie roiło się od kibiców. Robiąc rozgrzewkę mijaliśmy tłumy ludzi, którzy krzyczeli i wiwatowali. Widać, że Irlandia bardzo żyła tymi zawodami. W Polsce jedynymi kibicami na trasie, są trenerzy lub znajomi, którzy też biorą udział w zawodach.

Jak wyglądają zawody w czasach pandemii? Restrykcje były odczuwalne?

Daniel: Najważniejsze, że zawody udało się zorganizować, rok temu przez Covida zawody się nie odbyły. Lecąc do Irlandii potrzebowaliśmy na szczęście tylko ważnego paszportu covidowego (gdybyśmy wylatywali 2 dni później, potrzebowaliśmy również testu PCR). Na miejscu mieszkaliśmy w hotelu po którym musieliśmy przemieszczać się tylko i wyłącznie w maseczkach. Same zawody były organizowane na otwartym terenie, więc maseczki obowiązywały tylko w namiotach. Z tego co mi wiadomo limitu kibiców także nie było.

Najbardziej żałuje, że po zawodach nie był organizowany żaden bankiet, który zawsze odbywał się wieczorem po zawodach. Wszystkie reprezentacje spotykały się w jednym miejscu i mógłby trochę się wyluzować i spędzić ze sobą trochę czasu. Z drugiej strony po raz pierwszy, wszystkie kraje mieszkały w jednym hotelu, jako że nikt pod kluczem w pokojach nas nie trzymał, mogliśmy spokojnie wyjść i porozmawiać z innymi zawodnikami.

Co dają Tobie biegi przełajowe w przygotowaniach do sezonu?

Daniel: Biegi przełajowe są mocnym bodźcem siłowym w przygotowaniach do sezonu stadionowego. Cały okres przygotowawczy tj. wrzesień/ październik i listopad spędziłem w lesie, wszystkie treningi tempowe biegałem na crossowych odcinkach. Bieganie w takich warunkach możemy śmiało nazwać naturalna siłą biegową.

Jak zaczęła się Twoja biegowa przygoda?

Daniel: Już od dzieciaka byłem bardzo ruchliwy, zawsze biegałem po całym domu tak, że rodzice nie mogli mnie złapać. Będąc w drugiej klasie podstawówko zapisałem się na SKS, tam zacząłem przygodę z bieganiem. Jednocześnie chwytałem się również innych sportów, bardzo lubiłem piłkę nożna, koszykówkę, siatkówkę. Właściwie to do dziś lubię każdy możliwy sport.

Jednak w podstawówce głównie biegałem i grałem w piłkę nożna. Gdy zaczęły się pierwsze zawody, to zaczęło się opuszczanie zajęć w szkole. Rodzice jako, że edukacje stawiali na pierwszym miejscu, mówili że nie mogę brać udział we wszystkich sportach, dlatego mam wybrać jeden, który będę trenował. Jako, że zawody biegowe zawsze odbywały się w soboty, a reszta sportów przeważnie w trakcie szkoły, to długo się nie zastanawialiśmy i tak padło na bieganie.

Sprawdź kolce lekkoatletyczne

Jaki dystans jest Twoim docelowym?

Daniel: Jestem biegaczem długodystansowym, najbardziej podpasowują mi te najdłuższe dystanse, chociaż, co śmieszne, najbardziej wartościowy wynik posiadam na 1500m. W tym roku mocno chce poprawić wyniki na 5000 oraz 10000m. Mam tam spore rezerwy, które muszę jeszcze wykorzystać.

Nie ukrywam również, że w przyszłości na pewno będę chciał wystartować na królewskim dystansie, ale do tego jeszcze na pewno trochę czasu minie. Najpierw muszę pokazać na co mnie stać w tych nieco bardziej „sprinterskich” dystansach.

Co jak do tej pory uznajesz za swój największy sukces?

Daniel: Moim największym sukcesem jest to, że biegając już regularnie od 10 lat cały czas się rozwijam i pokazuje, że stać mnie na więcej. Wielu było talentów którzy zdobywali sukcesu w młodych wieku, a teraz nich nie ma.

Jak podsumujesz rok 2021?

Daniel: Rok 2021 był najbardziej bogaty w wyniki sportowe, który kiedykolwiek udało mi się uzyskać. Ominęły mnie kontuzje co pozwoliło mi w trenować w pełni. Rok 2021 był również rokiem wielu zmian. Rozpocząłem pisać swoją prace licencjacka, zacząłem pracować w Sklepie Biegacza, a od października realizuje treningi nowego trenera. Brakuje trochę medalu MP ze stadionu, ponieważ wiem że był w zasięgu, ale co się odwlecze to nie uciecze.

Dzięki za rozmowę. W 2022 r. Daniel zamierza rozwijać się dalej. Na początek szykuje się do obozu wysokościowego w Keni. Trzymamy kciuki za sukcesy!